De gevaarlijkste weg ter wereld

Hallo lieve vienden, familie en andere willekeurige personen,

We zijn dus op weg naar Sucre. In Sucre komen we om 4 uur ´s nachts aan en het hostel waar we willen slapen doet niet open. Na een gelukkig vrij korte speurtocht in de verlaten straten van Sucre vinden we als nog een (behoorlijk stinkende) kamer.
Een paar uur later worden we gewekt door een hoop harde geluiden, een schoolklasje, wat machines en iemand met een heel raar lachje... dit is vreemd want we slapen op de 4e etage in het midden van een huizenblok en zijn vrij geïsoleerd van de buitenwereld. We nemen buiten een kijkje en... daar zitten twee papegaaien die even hun repertoire doornemen.

Sucre is een leuk stadje, echter is het ongelooflijk druk. Pas na 2 dagen komen we er achter dat dit komt door Palmpasen (dit verklaart ook de enorme hoeveelheid attributen gemaakt van palmbladeren hier). We rusten wat uit, doen paardje rijden (met galop en dikke spierpijn de dag erna) en gaan dan richting La Paz.

We horen een hoop verschillende meningen over La Paz. Die van ons is snel gemaakt: veeeeeeel te druk. 90% van het verkeer zijn taxi's en de lucht doet denken aan mond-op-mond-beademing op een knalpijp.

Vanaf La Paz loopt een weg richting het Amazone gebied. Het is een onverhard bergweggetje van 63 km lang wat in 1930 is gebouwd. Tot in 2007 een alternatieve (iets) betere weg werd aangelegd, was dit de hoofdroute van en naar La Paz vanuit Coroico. Omdat het weggetje soms maar 1.5 meter breed is, naast een afgrond ligt en toch veel gebruikt wordt is het een best gevaarlijk weggetje. Nou kan je ´gevaarlijk´ op verschillende manieren meten: aantal scherpen bochten, verlichting, kwaliteit wegdek.. etc.. maar de leukste is natuurlijk het aantal doden per jaar. Voor dit specifieke weggetje liggen de schattingen (van voor 2007) tussen de 200 en 300 doden per jaar. Vandaar dat ie een bijnaam heeft gekregen: Death Road.

Voor degene die niet kicken op willekeurige weetjes zullen we maar meteen vertellen waarom we het nu over de Death Road hebben. We gaan hier namelijk... *wait for it*... Downhill Mountainbiken! Whoop! Whoop!

We beginnen ´s ochtends vroeg met een groep van 25 man. We krijgen helmen, kniebeschermers, handschoenen, een jack, een broek en natuurlijk een fiets. De route van vandaag bestaat uit 3 stukken. We beginnen op 4200 meter hoogte. Het eerste stuk is over het kleine stukje asfalt naast de gewone weg. Vanwege de vakantie is het super druk en omdat wij ons als fietsers niet aan de snelheid limiet van 30 en 40 km per uur hoeven te houden halen we af en toe een vrachtwagentje in. In een bocht maakt een meisje uit de groep een fout, gaat onderuit en vervolgens met een auto naar het ziekenhuis voor röntgenfoto's.

30 km later op een hoogte van 3500 meter komen we met de overgebleven 24 man aan bij het tweede gedeelte van de rit: Death Road. Er volgt een uitgebreide instructie over voorrangsregels etc, die wordt onderbroken als er 2 Bolivianen op een vouwfietsje voorbij komen. Iedereen kijkt elkaar een beetje ongemakkelijk aan... ¨hebben we die grote mountainbikes en al die bescherming echt nodig?¨
De weg valt waarschijnlijk ergens tussen makkelijk en gemiddeld in wat betreft mountainbikes parcours. Alleen zijn hier natuurlijk wat extra hindernissen zoals auto's die de weg omhoog komen rijden. Het is mistig en het zicht is maar een meter of 30. Aan de rechterhand een rotswand dier recht omhoog de mist in verdwijnt. Aan de linker kant... eigenlijk niks. Het gaat hier 30 m recht naar beneden (want verder kunnen we dus niet zien). Als we onder de wolken uitkomen zien we pas echt wat van de omgeving. Naast de weg eindigt het ravijn soms in de jungle en soms op keiharde rotsen, een foutje hier en het is over. De rotswand aan de rechterkant heeft her en der wat jungle begroeiing en soms een watervalletje wat dan een douche veroorzaakt op de weg. Het uitzicht is adembenemend, hoewel uitzichten in de bergen al snel mooi zijn geeft de diepte van het ravijn die extra adrenaline kick om het onvergetelijk te maken. Er volgen een paar valpartijen, maar niemand raakt gewond en iedereen blijft op de weg.

De derde etappe is het minder dodelijke deel van de Death Road. Het is eigenlijk het meest technische gedeelte (veel bochten, en stenen) maar als je hier van de weg af schiet beland je in de struiken (voelt toch beter). Iedereen komt hyper van de adrenaline maar in volle gezondheid beneden (1200 meter hoogte) aan. We krijgen een ¨survivor¨-shirt en eindigen de dag met een buffet bij een zwembad.

De weg terug is eigenlijk een avontuur op zich. We rijden over de nieuwe weg naar La Paz. De afstand is maar 90km maar we doen er toch 3 uur over. Waarom het zolang duurt is vrij simpel, de nieuwe weg is namelijk een lapjeskat onder de autowegen. Iedere 50 meter wisselt het wegdek tussen asfalt, zand, kinderkopjes en gewone straatstenen. Als we weer op hoogte zijn en dus terug in de mist wordt het extra spannend. Omdat inhalen op de strook van de tegenliggers gebeurt en de verlichting van veel auto te wensen over laat moeten we volledig vertrouwen op de skills van onze chauffeur. De chauffeur zelf is wat meer ontspannen zoals we zien als hij, terwijl hij zijn jas aandoet achter t stuur, ook nog zijn telefoon opneemt en dus zonder handen rijdt terwijl het donker is en we niet meer dan 15m kunnen zien door de mist.

Terug in La Paz worden we er aan herinnerd dat het goede vrijdag is. Optochten van mensen gekleed als Jezus die een kruis voortslepen, terwijl mensen verkleed als Romein ze zogenaamd afranselen. Een bij effect is dat iedereen dus bij of in een kerk is en we La Paz eindelijk kunnen bewonderen zoals t bedoelt is. De rust houdt ook de zaterdag en de zondag aan en eindelijk snappen we wat mensen leuk kunnen vinden aan La Paz. :-) We bezoeken de viewpoints, witchmarket en hangen wat rond aan de bar in ons party-hostel.

The good:
- Death Road, dikke aanrader!!!!
- Paardjerijden
- Weer een beetje uitgerust
- Bitterballen in Sucre (ze smaakte voor geen meter)

The Bad:
- Slechte aankomsttiming in Sucre
- Drukte in Sucre en La Paz (door de vakantie dus)