Geen woorden alleen... Wauw!! (2)

Richting Uyuni:
De reden dat we eigenlijk naar San Pedro zijn gegaan is een advies van Emilie (dit keer geen backpacker maar een vriendin uit Nederland). Ze sprak behoorlijk lovend over de 3 daagse tour van San Pedro naar Uyuni (Bolivia). Als brave backpackertjes boeken we die tour. We worden ´s ochtends op gehaald en krijgen een lekker ontbijt bij de grenspost van Bolivia (dit is letterlijk een huisje in de middel of nowhere, met een tafel, een douaneambtenaar en een stempelkussen). Geen bagage checks maar gewoon *stempel* ¨Bienvenido en Bolivia¨ (welkom in Bolivia). Omdat we niet binnen kunnen zitten ontbijten we dus buiten, waar het ongeveer 4 graden is met flinke wind. Ruben die alle adviezen in de wind heeft geslagen probeert rillend de rest te overtuigen dat de temperatuur best meevalt in zijn korte broek en slippers.

San Pedro - Uyuni dag 1:
Het is een tocht door een woestijn en rotslandschap. De vulkanen in de buurt hebben een landschap gecreëerd dat iedere 20 minuten totaal anders is maar iedere keer weer adembenemend. Hoewel het de zoveelste keer is deze week worden we weer stil van het uitzicht. We zien verschillende meren in de kleuren wit, bruin, groenig, blauw en rood (met flamingo's!!!). Terwijl we in een warm water bron (38 graden) zitten zien we verschillende soorten lama's voorbij lopen: poofy lama (met veel wol) en gewone lama (deze is eigenlijk geen lama). We komen langs geisers die continue hete stoom de lucht in blazen. In Bolivia heb je niet zo veel regels, vooral suggesties. De suggestie hier is: ¨kijk uit waar je loopt¨ aangezien je gewoon tussen de geisers mag lopen. Onze gids ¨Freddy¨ mompelt bij iedere bezienswaardigheid iets in het Spaans waar ons groepje dan een zo goed mogelijke vertaling van maakt. We eindigen bij groep huisjes in the middle of nowhere. Hier blijven we voor de nacht, de Israëliërs die in ons groepje van 6 zitten leren ons een erg leuk kaartspel. Er horen echter wat woorden bij in het Hebreeuws die niemand kan onthouden wat voor extra hilariteit zorgt. Hoewel iedereen (of eigenlijk vooral Linda) zich zorgen maakt over de kou ´s nachts ( -9 graden) en geen elektriciteit of verwarming, viel het erg mee dankzij de dikke dekens die we hebben gekregen.

San Pedro - Uyuni dag 2:
Nog meer meren, nog meer landschap en nog meer rotsen (waaronder eentje in de vorm van een boom, nou ja... met een beetje fantasie). We komen nog langs een treinenkerkhof met veel dode treinen (ahhhh wat zielig). We krijgen lunch in een klein dorpje waar de Israëliërs schrikken van de armoede. Door onze ogen valt het eigenlijk reuze mee vergeleken met wat we in Afrika hebben gezien. `s Avonds komen we in Uyuni aan en eten we lama! (de soort die dus eigenlijk geen lama heet).

San Pedro - Uyuni dag 3:
We staan om kwart voor 5 op om de zonsopgang op de zoutvlakten bij Uyuni te zien. We staan allemaal om 05:00 klaar en om 05:45 komt onze nieuwe gids ¨Freddy¨ (ja deze heet ook zo) ons ophalen. We komen net op tijd aan om de zonsopgang te zien. Echter is de zonsopgang het minst interessant hier. We staan namelijk op een grote witte vlakte die zover reikt als het oog kan zien. Alleen maar zout. We maken wat gekke perspectief foto's. Onze gids is het creatiefst van allemaal en maakt foto´s waarop het lijkt alsof we uit colaflessen klimmen, elkaar opeten en jeeps over ons heen laten rijden. Hoewel het een grote zoutvlakte is (de grootste ter wereld), is het toch een stuk diverser dan je zou denken. Doordat het water op verschillende plekken sneller of langzamer opdroogt krijgt het zout andere structuren. Op sommige plekken is het zo sterk dat ze er huisjes mee hebben gebouwd. Hoewel het voor ons onmogelijk is om ons te oriënteren lijkt de gids exact te weten waar we zijn, hij stopt plotseling hakt de bovenste laag van het zout weg en tovert prachtige zoutkristallen te voorschijn. De natuur heeft het zout hier zo gevormd dat het stapeltjes perfect gevormde kubusjes en balkjes lijken. Daarna stoppen we op een plek waar Jezus zijn primeur heeft gehaald: een laag water van een paar centimeter diep waar we natuurlijk de ¨Kijk mij, ik loop op water!¨ foto's maken. Omdat het windstil is, is de reflectie als een spiegel (nog meer leuke foto's!).
Op de weg terug stopt de gids plotseling de auto. Hij kijkt ons aan en zegt ¨You want to see mummies?¨. En dat willen we. Hij brengt ons naar wat kleine uit gestapelde stenen gemaakt huisjes, waarin een paar heuse Inca skeletten liggen plus een uitgedroogd overblijfsel van een poema. De lokale bevolking brengt regelmatig wat sigaretten, geld of voedsel mee als offer voor de Inca skeletten. De grond ligt er vol mee. We eindigen de dag met een grote pizza waarna de helft van de groep naar La Paz vertrekt en wij richting Sucre.

De Israëliërs zijn hun thermosfles vergeten... als het goed is zien we ze in Peru of La Paz en mogen ze hem terugkopen ;).

The good:
- de omgeving in het zuiden van Bolivia... Wauw!!!!!

The bad:
- de hoogte... auw auw auw mijn hoofd
- de droogte en stof... auw auw auw mijn neus

@Emi: top advies!, deze trip had zeker de grootste aantal wauw-momenten wat we ooit in 3 dagen hebben gehad.