Vulkanen en aardbevingen

Hoi ende hallo,
Excuus voor de radiostilte, maar hier zijn we dan weer.
Na de steenkoude busrit komen we doodmoe aan met zijn drietjes (Alex reist met ons mee) in Bocas del Toro. Als we moe zijn trappen we altijd overal in wat betreft taxitrucs en Bocas del Toro is dan ook geen uitzondering. We hebben gelezen over het noordelijkste strand en hoe mooi en rustig t daar zou zijn. Nadat we 3x teveel betalen en daar aankomen kunnen we ons enigszins moeilijk vinden in de beschrijving van de gids. Nouja gedeeltelijk dan, want rustig is het zeker... er is geen kip. Na wat gegeten te hebben vertrekken we dan ook maar richting het andere strand met een goede reputatie: Bluff Beach. Uiteraard weer voor 2x het standaard tarief.

Aangekomen op Bluff Beach dropt de taxi chauffeur ons bij een enorm houten hostel met 4 verdiepingen (dit is uitzonderlijk als het helemaal uit hout bestaat). De sfeer is super relaxed en overal hangen hangmatten dus we gaan ervoor.
De dag erna testen we of Bluff Beach' reputatie klopt. 8km zachtgeel strand met niet een andere toerist... :D De rest van de dag wordt dan ook goed besteed aan zonnebaden, spelen in de behoorlijk hoge golven en... nouja verder niks eigenlijk.

Bluff Beach heeft nog een extra leukigheidje, in het juiste seizoen leggen de grote zeeschilpadden hier eieren en... het juiste seizoen is nu! Uiteraard geen garanties, de groep die de avond ervoor ging zag niks... maar wij gaan er 's avonds met gids en zaklamp op uit om een schilpad te spotten. Geen stempel in ons paspoort dit keer dus ook geen troostprijs. Na een uur lang ploeteren door het zand en verscheidene sporen te hebben onderzocht. Worden we een beetje hopeloos, de gids lijkt ook niet echt moeite te doen om er een te vinden in het donker. Even later blijkt waarom. We komen op een stukje aan waar vrij letterlijk het hele strand is omgeploegd, zelfs een blinde zou hier merken dat er iets aan de hand is.

We sluipen een beetje om en YOAAAAAH!!! een dikke!!! We mogen geen zaklamp gebruiken (alleen rode lampjes) en we mogen alleen achter em blijven maar daar zit toch echt een reusachtige lederschildpad. We proberen fotos te maken maar zonder flits is dit een beetje een hopeloze actie. Dan maar extra lang kijken en genieten terwijl de dikzak haar eieren in het zand begraaft en rustig verder gaat met het strand omploegen. Even later verschijnen een paar onderzoekers die na wat metingen ons kunnen vertellen dat deze schildpad UBC4847 heet en een schild heeft van 1.51 bij 1.07 meter. Na een half uurtje rondscharrelen besluit UBC4847 dat het mooi is geweest en gaat ze terug naar de zee. We zijn nog even bang dat de enorme golven haar om zouden gooien, maar wat blijkt: UBC4847 heeft schijt aan golven want UBC4847 is zwaar als lood.
Die nacht ploffen we met een bijzonder goed gevoel in bed. Totdat we alle drie wakkerschrikken om dat het hele huis meters heen en weer staat te schudden. Geen grap! Er is een aarbeving en het huis schudt als een malle! Iedereen zit rechtop in bed en kijkt elkaar aan: blijven liggen of wegwezen?. Gelukkig is de aardschok van korte duur, we kijken nog even uit het raam of er een tsunami aankomt maar dat valt mee. Alex en Ruben slapen de rest van de nacht prima, Linda niet, Linda wacht met spanning in bed of er niet toch nog een tsunami komt :P (voor niks, gelukkig)

De rest van de week verblijven we in het dorpje zodat we kunnen scuba duiken (en niet de hele tijd de taxi naar Bluff hoeven te betalen). Helaas hebben we geen foto's want onze camera doet niet zoveel onderwater maar tijdens het duiken komen er zeepaardjes, dikke kreeften, een gezonken catamaran, en een scala aan prachtige vissen voorbij.
We proberen ook nog een tour te doen naar twee eilandjes in de buurt maar vanwege een te kort aan klanten wordt deze 2x geannuleerd. Als we dan met een alternatieve tour gaan zijn de eilanden eigenlijk niet zo bijzonder (nouja ze zijn erg mooi maar we zijn een beetje verwend geraakt in San Blas), de dolfijnen op de route komen niet opdagen, en het weer is zozo. Maarrrr we zien een luiaard rondklimmen in een boom (die zijn een stuk sneller dan je zou denken), en we worden gedropt op de mooiste snorkel plekken die we tot nu toe hebben mee gemaakt. Het koraal heeft letterlijk alle kleuren van de regenboog, er zwemmen grote vissen rond en we spotten zelfs een zeeslang en een enorme baracuda (soort roofvis).

Hoewel we nog steeds niet helemaal zijn uitgerust gaan we toch weer verder richting San Jose in Costa Rica. De grensovergang is een drama. 2 uur in de hitte wachten op... ja waarop eigenlijk? Dat weet niemand echt maar geen enkele douane beambte voelt zich geroepen om het stempelkantoortje te bemannen... :(
San Jose is voor ons slechts een korte tussenstop maar we blijven er toch 2 nachten want ze hebben ketting roker genaamd Poas. Poas is zwart, rookt als een ketter en is schijnbaar erg mooi. Oja, en Poas is een vulkaan. We worden nog wel verteld dat we er voor 10u moeten zijn anders is het te bewolkt en zie je niks. De bus zet ons pas af om 1030 en... we zien niks. Enjoy-the-view! flashback uit Rio de Janeiro. Maar de weergoden zijn ons genadig en even later vedwijnen de wolken en kunnen we het krater meer zien. Het is inderdaad mooi. Een soort groenig meer (kleur veranderd de hele tijd een beetje) waar een constante dikke rookpluim vanaf komt.
Nadat we uitgekeken zijn op de krater lopen we nog een stuk door het cloudforest rond de vulkaan naar een ander krater meer. Hoewel het water mooi blauw is staan er overal waarschuwingsborden dat zwemmen in een meer van zwavelzuur toch niet zo gezond is.
Vanwege de vermoeidheid, omdat we bezig zijn met de vulkaan, en omdat de eekhoorntjes daar uit je hand eten is Ruben er weer niet met zijn hoofd bij en een half uur later weer een vest armer *zucht* "mijn lievelingsvest..."

We beginnen de vermoeidheid een beetje zat te worden maar gelukkig is de oplossing in zicht. Op naar de Corn Islands!

The Good:
- Chillen op Bluff Beach
- UBC4847!
- Schudden met die billen! en de rest van je lichaam en eigenlijk ook je huis en alles
- Geen tsunamis

The Bad:
- Vermoeidheid
- Schudden met die billen! en de rest van je lichaam en eigenlijk ook je huis en alles
- Stomme toeristen die, door niet op te komen dagen, onze tour annuleren
- Weer een vest kwijt :(

@Ans: de algemene indruk van de Kunas is: oud en te veel zon
@Rieki: dat was toch wel veel waard hoor: grofweg 1000 euro
@Ome Jo: Beter laat dan nooit maar bij deze alsnog Gefeliciteerd!! ;)